Еден пријател помина во попладневните часови. На кафе разговаравме за животот и секојдневните работи. Во еден момент реков: „Чекај малку, ќе ги измијам садовите и веднаш ќе се вратам“. „Тој ме погледна како да реков дека ќе изградам вселенски брод. Тој одговори со мешавина на изненадување и восхит: „Одлично е што и помагаш на твојата сопруга. Јас не и помагам на мојата затоа што кога го правам, таа не покажува ценење, како минатата недела го избришав подот и не слушнав благодарност“.
Седнав назад и му објаснив дека не и „помагам“ на жена ми затоа што на жена ми не и треба помошник – и треба маж. Не се работи за помагање, бидејќи имаме поделени обврски. Живееме во куќа заедно, па секако дека ја чистам оваа куќа бидејќи е валкана.
Не сум помошник на жена ми во кујната затоа што ако треба да јадам, морам да готвам.
Јас не сум помошник на мојата сопруга што мие садови – го правам тоа затоа што ги валкам и чиниите, чашите и вилушките.
Не сум помошник на жена ми со децата, бидејќи и тие се мои деца, а тоа е должност на таткото.
Не и помагам на жена ми при перење, закачување или виткање облека – тоа го правам затоа што тоа е и моја облека и облека на моите деца.
Јас не сум „помошникот“ во куќата, јас сум дел од неа.
Во врска со благодарноста и благодарноста, прашав еден пријател кога последен пат и се заблагодарил на сопругата, кога таа завршила со чистење на куќата, перење алишта, менување постелнина, капење на децата, готвење, грижа за се друго…
Кога последен пат си ѝ рекол: „Така е душо!“ Ти си фантастична!”?
Дали оваа приказна ви изгледа апсурдна? Несоодветно? Зошто очекувате награди и пофалби кога го миете подот еднаш во животот? Дали некогаш сте се запрашале за ова? Можеби тоа е затоа што нашата култура сè уште инсистира на тоа дека грижата за домот е женска одговорност и мажот не мора да учествува во тоа. Заблагодари ѝ се на сопругата за да сакаш таа да ти се заблагодари. Движете се наоколу, постапувајте како вистински брачен другар, а не како гостин кој доаѓа да јаде, спие, бања и да присуствува на физичките потреби…