Ако мажената жена изгледа добро, и покрај нејзината возраст – мора да пристапите и да му ја пружите раката на нејзиниот сопруг. И смислено погледнете го во очи. Тоа е негова заслуга.
Не ја мачел сопругата со непријатни трикови. Тој не ја притискал со напорна работа. Не ја обвинувал, не ја критикувал, не викал со остар глас. Ја гушкал, бакнувал и ја сакал. И зборувал пофалби и комплименти. И тој се заштитил од опасност. И ја тешел кога беше загрижена. И благодарение на добриот говор, тој доби убавина.
Во четириесеттите е толку јасно! Сопругата на добар сопруг е убава, елегантна, спокојна. Тој седи и се смешка. Или прави нешто низ куќата. Или едноставно оди рака под рака со сопругот навечер, а сите други сопрузи и завидуваат. Тие мислат: зошто мојата сопруга не е таква?
О, јасно е зошто да не – жената треба да се чува и негува како воен коњ. Како скапа машина. И едноставно – како маж. А покрај секоја омажена, веќе не млада убавица стои онаа на која треба да и подаде рака – нејзиниот сопруг.
Мораш да се грижиш за својата жена од мали нозе – и тогаш таа сигурно ќе биде убава и паметна. И сите ќе речат, мажот со жената имал среќа!
Можеби имало среќа. Но, пред се, тоа е заслуга на мудар и добар сопруг. Изгледот и карактерот на жената многу зависат од односот кон неа.
Добрите зборови нè прават да блескаме и да се подмладиме. Прегратките нè прават послаби. Бакнежите не прават поубави и подобри…
А од постара жена секогаш можете да видите каков сопруг има – добар или не толку добар.
А мажите избираат кого сакаат да видат покрај себе: убава или не толку убава. Нам жените ни треба само малку топлина и наклонетост. Убави зборови и поддршка. А останатото сепак го простуваме – кога си сакан, можеш многу да простиш…
Ана Кирјанова
Извор: vk.com
