Маша сака јавно да му се заблагодари на младото момче чие име само знае дека е Војислав, а за нашиот портал откри и што се случило на грчката плажа тој ден.
Маша сака јавно да му се заблагодари на младото момче чие име само знае дека е Војислав, а за нашата веб-страница откри што се случило на грчката плажа тој ден.
Десетти ден на море, последно капење во вода. Мојот сопруг и помалиот син останаа во станот за да не спакуваат за патувањето. Со мојот постар син Алекса излегуваме од водата и додека сум малку понапред од него, наеднаш слушам офкање зад мене. Се вртам и гледам дека потскокнува на едната нога, изразот на лицето во грч од болка. Одам кај него и му помагам да скокне до крпата. Се жали дека го искасала оса. Каква оса има во водата? Барам да го видам стапалото и да го видам местото на пункција. Мислам дека се прободел на трн или слично. Пријател од плажа и истиот стан вели: „сигурно згазнал на еж“. Знам дека на песочните плажи нема ежови. Притискам под местото на пункција и почнуваат врисоци и солзи. Некој грк приоѓа, ми се чини, но на српски вели „нагазил на риба“, треба итно да оди на лекар. Тогаш ме фаќа паника, се сеќавам дека еднаш прочитав нешто за таа риба од песокот на плиткото. Го земам мобилниот телефон да му се јавам на маж ми. Се разбира, не се јавува, пак се јавувам, мобилниот зуе, интернетот беше многу слаб, пишувам порака, слушам некој од плажата како вели „однеси го на лекар, остави го сопругот сега“ – се присетува Маша на непријатната случка.
Маша Богдановски

Фото: Приватна архива
Бидејќи не можела да го носи својот постар син во раце во болница, почнала да плаче од слабост, а потоа во тој момент слушнала „ќе го носам“.
Знам дека не можам да го носам бидејќи е голем, има 9 години и почнувам да плачам од беспомошност. Во тој момент ми пријде еден млад човек (подоцна додека го носеше рече дека се вика Војислав) и децидно ми рече „Ќе го носам“. Го зеде мојот син во раце и тргнавме во потрага по лекар. Младото момче го носи, се враќам да го земам фустанот бидејќи бев во костим за капење, а по пат го изгубив мобилниот. Пристигнуваме во лекарска ординација што вели во случај итно да се јавите на овој број. Така сфаќам дека не сум го донела мобилниот. Човекот уште го држи мојот син, нудам да го носам малку. Тој одбива и нежно вели „навистина нема потреба“ – вели Маша.
Како што вели Маша, Воислав ја започнал приказната за фудбалот со Алекса за да го одвлече вниманието од болката додека го носел.
И тој почна да разговара со Алекс за да го одвлече вниманието од болката. Разговараа, се разбира, за фудбалот. Се вртам и гледам друга лекарска ординација. Го продолжуваме патувањето кон неа. Во ординација доктор кој зборува српски! Уф, какво олеснување. Лекарот веднаш препознал што е тоа и рекол дека згазнал риба-змеј. Војислав потоа отиде да го чека мојот сопруг. На Алекса му го измивме стапалото и докторот му даде инекција. Го прашувам дали е противотров, а тој ми одговара дека не е и дека е анестезија. „Ќе ги истиснам кристалите (отровот) и ќе му ја натопам ногата во топла, речиси топла вода, бидејќи отровот убива на температура од педесет степени“. Доби инјекција и почна да плаче затоа што боли, но за среќа се оди на добро – се присетува жената која му е многу благодарна на Воислав, поради што нејзиниот син веќе следниот ден можеше да ја шутне топката.
Додека сопругата на Воислав престојувала на плажа со мало бебе, тој херојски се погрижил Алекса што побрзо да дојде на лекар, што предизвикало воодушевување и голема благодарност кај семејството.
Во сета оваа збрка успевам само уште еднаш да се заблагодарам, но не разменивме ни телефонски броеви, а камоли да го прашам презимето на овие прекрасни луѓе. Неговата сопруга остана на плажа со мало бебе додека тој го носеше мојот син низ Неи Пори. Му благодарам на него и на сите од плажата кои ми ги собраа работите и ми ги дадоа подоцна. Алекса ја шутна топката следниот ден – благодарна е Маша.
Прекрасниот гест беше дочекан со ентузијазам на голем број луѓе и пофалби за младиот човек, а многумина напишаа дека секој од нас треба да го бара во себе „Воислав“ кој е изгубен.
(Telegraf.rs)