Семејните односи се комплицирана и често чувствителна тема. Една баба од Пирот со тамошните медиуми ја сподели својата исповед за врската со синот, а потоа и со снаата, а приказната е повеќе од тажна. Признанието што го дала го пренесуваме за Југмедиа.
„Кога се венчавме со нашиот син, јас и мојот сопруг решивме да им ја дадеме куќата на нив, а на постојната зграда да додадам две соби и бања. Од првиот ден снаата немаше комуникација со нас, никогаш не ја дознавме причината, но проблемот е што и синот полека се оддалечуваше“, започнува бабата.
„Кога го изгубив сопругот имав на располагање мала пензија. „Синот и снаата имаа проблеми со работата, имаа мали примања, а во исто време школуваа и две деца“, вели бабата.
Синот и снаата биле во долгови, сметките за струја и комуналии се зголемувале месец во месец, а потоа бабата решила да им помогне.
„И јас понудив да земам кредит за подмирување на долговите. Во меѓувреме ми се слоши, па на син ми му дадов овластување да ми ја зголеми пензијата. Кога му ја дадов картичката, не видов повеќе динари, а поминаа десет години. Како куче ми носат леб и храна и се снаоѓам најдобро што знам“, изјавила бабата која побарала анонимност.
Здружението на жени „Лав“ од Пирот во последните неколку години реализираше бројни проекти кои се занимаваат со проблемите на ранливите категории на население, во кои секако се вклучени и старите лица.
Членот на здружението Снежана Маниќ вели дека староста сама по себе е тешка, но во ситуација кога родителите се оставени и заборавени од своите деца и блиски, нема зборови со кои може да се опише тоа страдање.
izvor oazaznanja.com
