Стефан од Ниш, кој е слеп од две години е доказ дека секој успех е можен.
Младиот адвокат од Ниш, Стефан Стефановиќ (28) најдобро покажува дека нема цели што не можат да се постигнат и желби што не можат да се исполнат, ако се потрудите и дадете се од себе. Поради тумор, на Стефан му биле ампутирани двете очи кога имал само две години, па не се сеќавал што значи да се види, но тоа не го спречило да го заврши Правниот факултет со просек од 9,76. Претходно со сите 10 ки дипломирал во гимназијата „Светозар Марковиќ“ во Ниш, секој ден патувајќи по 40 километри од родното село Шарлинц до училиште. Пред пет години како дипломиран правник се вработил во Канцеларијата за млади во Ниш, а ги завршува и докторските студии. Овој извонреден млад човек зборува неколку странски јазици и е активен во спортот, особено голбалот.
Деновиве како претседател на Спортското друштво „Голбал Наис“ има многу работа со организацијата на европскиот турнир кој ќе се организира в петок, сабота и недела во салата „Мика Антиќ“. Според Стефан, тоа е прв турнир на европско ниво што се организира во Србија, а заеднички го организираат „Голбал Наис“ и Европската асоцијација на глобални клубови. – Ќе играат екипи од Финска, Холандија, Германија, Грција и Србија. Ќе биде празник на голболот. Наша желба е што повеќе луѓе да дојдат во салата, да гледаат во живо како изгледа голболот и да го бодрат нашиот тим на домашен терен. Голболот е параолимписки спорт за слепи и слабовидни лица во кој играчите се натпреваруваат во постигнување голови со звучна топка – истакна Стевановиќ. Завршил колеџ на 9, 76 години и зборува неколку јазици Овој исклучителен млад човек објаснува дека има многу работа во Канцеларијата за млади, но и многу време посветува на докторски студии и тренинзи за гол. Сепак, ништо од ова не му е тешко и ужива во цел ден. – Човек се чувствува корисно кога прави нешто што е убаво и дава резултати. Тоа потоа ве турка напред и ви дава сила да бидете поуспешни и подобри, да го исправите она што погрешно го правите оваа, следната година – рече нашиот соговорник. На прашањето како успеал да постигне толку добри резултати на училиште, факултет и на работа и дека со години се занимава со најразлични активности, Стефан вели дека, според него, клучот е што имал „добра база и добра основа“ во семејството во кое израснал. – Кога усвојувате некои вредности во детството, некако тие ве обележуваат до крајот на животот. Мислам дека имав среќа што бев воспитан на начин кој е надвор од сите примери што сега можат да се најдат на веб-страниците и во учебниците. Моите родители ме воспитаа онака како што мислеа дека треба. Мислам дека тоа е клучот за денешните проблеми што ги имаме како општество и што треба да се коригира – вели Стевановиќ.
Според него, кога децата, па и родителите, ги насочуваме на вистински начин, тогаш добиваме резултат кој е добар и позитивен и за кој треба да се слушне.
За жал, денес слушаме многу лоши приказни од сите сфери на животот. Сензационалното ретко е добра работа. Предизвикува реакции како: „Тоа е одлично“, но сензацијата ја предизвикуваат лошите приказни и тоа е нешто што е токсично и што треба да го промениме. Треба да го истакнеме она што е убаво, некои вредни луѓе кои постигнуваат добри резултати, не само луѓе кои предизвикуваат проблеми. Не заслужуваат простор во медиумите и на социјалните мрежи, а ми се чини дека го имаат се повеќе – категоричен е Стевановиќ.
Стефан е задоволен од тоа што го работи, верува дека избрал добра професија и верува дека може да постигне многу повеќе.Јас верувам во себе. Верувам дека тоа не е мојот максимум и затоа се запишав на докторски студии. Се надевам дека ќе се исплати и дека следниот ден ќе работам со титулата што ќе ја стекнам. Се додека планирам и имам цели, какви и да се, мислам дека е добро затоа што ме мотивира. Ме плаши помислата да ја работам истата работа, да речеме, 40 години. Мислам дека човек треба да напредува и да учи, без разлика колку години има – рече Стефан.
Што се однесува до помагањето на слепите и изнемоштените во секојдневниот живот и работа, нашиот соговорник вели дека животот би им бил многу полесен доколку се решат некои работи, кои всушност се многу лесни.
-Да имавме попристапна инфраструктура, да имавме поголема видливост во медиумите и свеста на луѓето да се подигне на повисоко ниво, да се едуцираа луѓето дека животот на слепите и слабовидите не е баук. Не ни недостига емпатија, но ни недостига образование, повеќе позитивни примери и ако вашите би работеле на пристапноста. Тоа навистина многу ни недостасува – изјави Стефан.
Тој истакна дека се радува кога во градот ќе се постави нова тактилна патека или нов звучен семафор, бидејќи тоа му го олеснува животот на него и на другите слепи и слаби луѓе, бидејќи тоа значи дека утре ќе биде многу полесно да се движи. околу градот.
(Телеграф.р/Драгана Коциќ)
